Evet günlerdir hatta ayladır süren kıvranmalarım sonunda nihayete erdi. Bugün aniden karar verdim ve Asyayı kreşe yazdırdım. Pazartesi yarım gün olarak başlıyor. Kreş evimize çok yakın. Hemen yolun karşısında. Daha önce kızını oraya vermiş olan bir tanıdıktan ve tanıştığım bir kaç kişiden aldığım olumlu yorumlar ve edindiğim olumlu izlenimler sonucu kesin kararımı verdim. Ama epey bir gelgitler yaşadım son bir kaç aydır.
Hem onun hem de benim için sanırım en doğru kararı verdiğimi düşünüyorum. Çünkü bu kadar evde durmak bana yeterli. Ben ev hanımı olarak yaratılmamışım onu anladım. Kesinlikle dünyanın en zor ve en nankör mesleği ev hanımlığı. Ha işe başladığında yine aynı işleri yapmıyacak mısın? diye sorabilirsiniz. Yapıcağım tabii. Hele benimki gibi suya sabuna dokunmayan bir eşiniz varsa, her işi kendiniz yaparsınız. Ama bütün gün evde oturmak bana göre değil.
Küçük meleğim, kreşteki yetkiliyle görüşmem bittikten sonra bir saatliğine orada bıraktım. Beni hiç aramamış. Tam Asya'dan beklediğim bir davranış. Çünkü Asya mutlu olduğu yerde kalmayı tercih eden, kolay mutlu olan ve kendini sıkmayan bir çocuk. Bu genleri babasından almış neyseki. İki yılı birlikte geçirmemize rağmen bana yapışan bir bebek olmadı. Bu beni çok mutlu ediyor. . Umarım hep böyle olursun. Almaya gittiğimde bana yaklaşıp "anne seni çok seviyorum" dedi ve kaçarak tekrar oynamaya gitti. Müdür artık kapattıklarını söyledi ve zorla çıkardık. O da benim kadar evde olmaktan sıkılıyor sanırım. Bakalım pazartesi neler yaşayacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder