Kış Güneşinde Bir Bahar Dalı

Kışın ortasında çok güneşli bir güne uyandık bugün. Dışarı çıkmayı ne kadar çok seviyorsun. Hemen “apakalarımı giyecem” diye koştun. Ve gözlüğün… Bu sıralar gözlükle dışarı çıkmaktan çok hoşlanıyorsun. Çıkmadan takıyor ve eve gelene kadar hiç çıkarmıyorsun. Güneş gözlüğüne çok tahammül edemeyen biri olarak bana ilginç geliyor. Bugün ilk defa bebeklerinden birini de dışarı çıkarmak istedin. Taşımakta zorlansan da bana vermedin. Önce kuşların yemesi için kuru ekmekleri bir ağacın altına döktük. Sen kuşları çağırdın. “Gelin memek yiyin”

Biraz dolaştık ve evin yakınlarında bir kreşi görmek amacıyla gittik. Hiç beğenmedim. Dilerim zamanı geldiğinde seni böyle bir yere bırakmak zorunda kalmam. Çocukların yattıkları yer resmen idrar kokuyordu. Doğduğun günden itibaren elimden geldiğince hijyenik bir ortamda seni büyütmeye çalışırken, nasıl öyle bir yere bırakırım. Ben asıl oradaki çocuklara üzüldüm. En küçüğü 16 aylık. Ve anneler, hangi anne çocuğunu öyle bir yerde görmek ister.

Evimize geldiğimizde iyice yorulmuştun. Yemeğini yedikten hemen sonra uzun bir öğle uykusu.

Dilerim işe başlayana kadar her günümüz bir önceki günden özel olur.