28 Mayıs 2013 Salı

Öyle Ağırım ki Kendime...







Bazenler böyle oluyorum. Ağır, çok ağır... Kaldıramıyorum kendimi. Hani bıraksalar saatlerce kalkmasam olduğum yerden. Bir çuval misali... Ben beni kaldıramıyorum. Elim kolum ağırlaşıyor. Sızlıyor her yanım. En başta yüreğim. Bu yürek değil mi insanı bazen bir kuşa bazen ağır bir yüke çeviren. Yüreğim dolu bir bulut misali boşalacak yer arıyor. Tüm zehrini kusacak bir kaynak. Gittikçe daha ağırlaşıyor. Kaldıramıyorum, küçücük yüreğimi. Nasıl bu kadar doldu? Ne zaman? Ne yapsam olmuyor. Ağırım kendime, çok ağır...

1 yorum:

  1. Yorgunluk,ilişkiler koşuşturmalı hayat insanı zaman zaman bu hale sokabiliyor
    hepimiz yaşıyoruz kartanem,yalnız değilsin..

    YanıtlaSil