Merhaba
Nedendir bilmem. Ne zamandır yazmak gelmedi içimden. Kaç kere başladım ama bitiremedim yazılarımı. Okuduğum kitapları, seyrettiğim filmleri yazmak gelmedi içimden. Ya da yeni başladığım ve iki arada bir derede olsa yapmaya çalıştığım ahşap ve cam boyama hobimi.
Küçük Kar Tanem Martın 7'sinde iki yaşında kocaman bir kız oldun. Artık daha özgür davranan, bize "bunu da nereden öğrendi" dedirtecek kadar daha fazla kelime haznesi olan, küçük bir su damlası kadar saf temiz iki yaşında bir kız. Hızla büyüyorsun. iki aydır kreşe yarım gün gidiyorsun. Başlardaki huysuzluklar kalmadı. Ama bu orda da mutlu olmandan mı yoksa artık bu durumu kabullendiğinden mi bilmiyorum. Bunu düşünmek bana acı veriyor. Öğretmenler çok uyumlu ve mutlu bir çocuk olduğunu söylüyorlar. Doğru olduğunu biliyorum ama yine de beni tam rahatlatmıyor.
Pazartesi tam gün gitmeye başlayacaksın. Ben de işe. 3 yıl aradan sonra işe başlıycam. Bugün seni aldıktan sonra uyurken birden içim bir tuhaf oldu. Sana sımsıkı sarıldım ve gözlerim hiç beklemediğim anda doldu. Sanki bize özel o anlar (Allah korusun) bitiyor gibi. Bunun için yani işe başlamak can attığımı sanıyordum. Oysa biliyorum ki şu son iki yıl hayatımın en huzurlu yıllarıydı. Zaman zaman rayından çıksa da tren... Meleğim senin bana ne kadar ihtiyacın var bilmiyorum ama sen benim için su ve hava kadar gereklisin. Seni çok seviyorum... Hayat bizi hiç ayırmasın...
